Alleluja!!! Jezus żyje!!! Niech Zmartwychwstały błogosławi wszystkim Parafianom i Gościom a nadzieja Zmartwychwstania towarzyszy nam w każdym momencie życia. Alleluja!
kościoły w Osowej
Parafia p.w.Chrystusa Zbawiciela
ul. Pegaza 15
80-299 Gdańsk-Osowa
Proboszcz:
ks. Wojciech Tokarz: 58 552 70 45
Wikariusze:
ks. Jakub Karpeta
ks. Michał Bielan
ks. Henryk Bietzke
Tel. dyżurny: 516 707 922
e-mail: zbawiciel@diecezjagdansk.pl
www: www.zbawiciel.gda.pl
Msze św. w niedziele i święta:
7:30, 9:00*(dolny kościół), 10:30 (suma), 12:00 (z udziałem dzieci), 13:30, 16:00, 20:00.
*zawieszona w lipcu i sierpniu
Msze św. w dni powszednie i święta zniesione:
7:15*, 8:00, 9:00, 17:00, 18:00.
* zawieszona w lipcu i sierpniu
Parafia p.w. św. Polikarpa Biskupa Męczennika
Plac św. Jana Apostoła 1
80-299 Gdańsk Osowa
Proboszcz:
ks. Andrzej Penke: 58 552 72 08
Wikariusze:
ks. Robert Zieliński
ks. Marcin Blok
e-mail: polikarp.parafia@neostrada.pl
www: www.polikarp.gda.pl
Msze św. w niedziele i święta:
8.00, 9.30, 11:00, 12.30, 18.00, 19.15.
Msze św. w dni powszednie:
8:00, 18:00.
WSKAZANIA DOTYCZĄCE CELEBRACJI TRIDUUM PASCHALNEGO 2021
Kuria Metropolitalna Gdańska przekazuje wskazania dotyczące celebracji Triduum Paschalnego 2021 zatwierdzone przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego Tadeusza Wojdę SAC.
PRZEPISY SANITARNE
Zgodnie z obecnie obowiązującymi obostrzeniami epidemiologicznymi w kościołach obowiązuje zakrywanie ust i nosa oraz limit osób podczas liturgii – 1 osoba na 20 m2 przy zachowaniu odstępu nie mniejszego niż 1,5 m. Gdy modlitwa ma miejsce poza kościołem, na terenie przykościelnym, należy zakryć nos i usta, i zachować odstęp 1,5 m. Główny celebrans jest wyłączony z obowiązku zasłaniania ust i nosa. Przypominamy również, że zakrywanie ust i nosa obowiązuje wszystkich szafarzy podczas udzielania Komunii Świętej wiernym.
W związku z zaostrzeniem wymagań sanitarno-epidemiologicznych bardzo prosimy o ich szczegółowe przestrzeganie i umieszczenie przed wejściem do świątyni informacji dotyczącej liczby wiernych mogących uczestniczyć w liturgii.
REZUREKCJA
Tam, gdzie odprawia się Rezurekcję, po przybyciu do Grobu i po chwili adoracji Najświętszego Sakramentu należy zaśpiewać Wesoły nam dzień lub Chrystus zmartwychwstan jest, a następnie Przed tak wielkim Sakramentem. Po zakończonym śpiewie celebrans winien odmówić modlitwę przewidzianą przez Mszał Rzymski (Procesja rezurekcyjna rano) i pobłogosławić zgormadzonych w kościele. Sam celebrans może wyjść z Najświętszym Sakramentem przed kościół i pobłogosławić parafię. Po udzieleniu błogosławieństwa, powraca do ołtarza, chowa Najświętszy Sakrament w tabernakulum i przewodniczy dalej Mszy świętej zgodnie z rubrykami. Gdy nie ma Grobu Najświętszy Sakrament wystawia się na ołtarzu.
SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA
Zachęca się wiernych do skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania w okresie paschalnym
Penitencjaria Apostolska zarządzeniem z dnia 20 marca br. informuje, że: „Tam, gdzie poszczególni wierzący znajdują się w bolesnej niemożności uzyskania rozgrzeszenia sakramentalnego, należy pamiętać, że żal doskonały, płynący z miłości do Boga nad wszystko umiłowanego, wyrażony w szczerej prośbie o przebaczenie (takiej, jaką penitent jest obecnie w stanie wyrazić), i któremu towarzyszy votum confessionis, czyli stanowcze postanowienie, aby jak najszybciej przystąpić do spowiedzi sakramentalnej, uzyskują przebaczenie grzechów, nawet śmiertelnych (por. KKK, nr 1452)”.
Biorąc pod uwagę trwający stan epidemii, przypominamy, że na wypełnienie przykazania kościelnego dotyczącego spowiedzi św. i przyjęcia Komunii Świętej w okresie wielkanocnym jest czas do Uroczystości Trójcy Przenajświętszej, która w tym roku przypada 30 maja. Okres ten został wydłużony do Uroczystości Trójcy Świętej decyzją 205. Konferencji Episkopatu Polski, która odbyła się 21 marca 1985 r. W komunikacie po tych obradach czytamy: „W Polsce ten czas trwa do Uroczystości Trójcy Świętej”. Potwierdza to także autopoprawka z 2014 r.
W trosce o dobro duchowe wiernych Stolica Apostolska przypomina, że niedopuszczalna jest spowiedź przez telefon, internet lub inne komunikatory.
UZYSKANIE PRZEBACZENIA GRZECHÓW CIĘŻKICH
W SYTUACJI NADZWYCZAJNEJ POZA SPOWIEDZIĄ
W Kodeksie Prawa Kanonicznego czytamy, że „Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami” (kan. 960).
Ogłoszony przez władze cywilne stan epidemii zagrażający ludzkiemu zdrowiu i życiu można uznać za niemożliwość zastosowania zwyczajnej formy sakramentu pokuty i pojednania. Zgodnie z nauczaniem zawartym w Katechizmie Kościoła Katolickiego, nadzwyczajnym sposobem pojednania się z Bogiem i Kościołem może być wzbudzenie aktu żalu doskonałego. W Katechizmie czytamy: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości». Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe” (nr 1452).
Mając na uwadze powyższe nauczanie Kościoła wszyscy wierni, którzy ze względu na ograniczenia wynikające ze stanu epidemii nie mogą w bliskości Świąt Wielkanocnych przystąpić do spowiedzi indywidualnej, otrzymają łaskę przebaczenia wszystkich grzechów, jeśli spełnią dwa konieczne warunki. Są nimi:
żal doskonały i postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, jak to tylko będzie możliwe.
Akt żalu doskonałego daje człowiekowi stan łaski uświęcającej, w którym może przyjmować Komunię Świętą (sakramentalnie lub duchowo).
Należy przypomnieć jeszcze jedną dyspozycję zawartą w Kodeksie Prawa Kanonicznego: Wierny, aby otrzymać zbawczy środek sakramentu pokuty, powinien być tak usposobiony, by odrzucając grzechy, które popełnił, i mając postanowienie poprawy nawracał się do Boga (kan. 987). Przed aktem żalu doskonałego należy więc uczynić rachunek sumienia i postanowić poprawę odrzucając popełnione grzechy i nawracając się do Boga.
JAK DOBRZE PRZEŻYĆ MSZĘ ŚWIĘTĄ
ZA POŚREDNICTWEM MEDIÓW?
Aktywne uczestnictwo we Mszy Świętej transmitowanej przez radio, telewizję czy internet wymaga przede wszystkim skupienia. Duchowa łączność mimo fizycznej nieobecności w kościele oznacza nastawienie się na przeżywanie Eucharystii, zjednoczenie z Panem, słuchanie Jego słowa.
Duchowej łączności i aktywnego uczestnictwa w transmisji Mszy Świętej nie da się osiągnąć wykonując równolegle inne czynności – np. gotując obiad, prowadząc domowe rozmowy czy przeglądając Facebooka. Dobrze przeżyta Eucharystia to ta, na której skupimy nasze myśli i zaangażujemy serce, a nie tylko odsłuchamy „przy okazji” czy „w tle”.
Transmisja powinna być zawsze na żywo – nie można odtwarzać Eucharystii. Kościół zachęca nas, żeby transmisje Mszy Świętych przeżywać w domach wspólnie, w gronie rodzinnym. Warto przy tym zaznaczać ten wyjątkowy moment niedzieli przez odświętny strój; podobnie jak w kościele, wyłączyć na ten czas telefon.
Dla duchowego uczestnictwa ważne jest również zaangażowanie w śpiew czy odpowiedzi w dialogu z celebransem. Pomocne będzie także przyjmowanie postawy takiej, jak w czasie liturgii przeżywanej w kościele, czyli np. wstając na Ewangelię czy klęcząc w trakcie modlitwy eucharystycznej.
Nie mając możliwości przyjęcia Komunii Świętej sakramentalnie, poprzez spożycie Ciała i Krwi Chrystusa, można Ją przyjąć duchowo.
Na podstawie artykułu ks. dr. Krzysztofa Porosło
KOMUNIA DUCHOWA
Istnieje możliwość przyjmowania Komunii w sposób duchowy. Kongregacja Nauki Wiary w dokumencie z 1983 r. stwierdziła, że chrześcijanin może otrzymać owoce sakramentu za pośrednictwem samego tylko pragnienia Eucharystii (zob. Kongregacja Nauki Wiary, Sacerdotium ministeriale, 6.08.1983, 4.), zaś papież Benedykt XVI przypomniał, że „nawet wtedy, kiedy nie jest możliwe przystąpienie do sakramentalnej Komunii, uczestnictwo we Mszy Świętej pozostaje konieczne, ważne, znaczące i owocne. W tej sytuacji dobrze jest żywić pragnienie pełnego zjednoczenia z Chrystusem, za pomocą, na przykład, praktyki komunii duchowej” (Sacramentum caritatis, 55).
Praktyka Komunii duchowej w nauczaniu Kościoła dotyczy zwłaszcza chrześcijan cierpiących z powodu prześladowań czy braku kapłanów, ale zaleca się ją także wszystkim, którzy z innych, obiektywnych względów nie mogą uczestniczyć we Mszy świętej, na przykład chorym, czy uwięzionym. Aktualna sytuacja związana z pandemią i możliwością zarażania się wpisuje się w katalog wyżej wymienionych przyczyn aktów Komunii duchowej.
Mogą ją przyjmować wszyscy, także ci, którzy przyjęli Komunię Świętą w danym dniu w kościele. Co więcej, można ją praktykować wielokrotnie w ciągu jednego dnia, gdyż celem życia chrześcijańskiego jest nieustanne zjednoczenie z Bogiem. Należy przypomnieć, że Komunia duchowa to akt modlitewny, którego celem jest osiągnięcie takiej bliskości z Jezusem, jaką daje nam przyjmowanie Go w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Choć Komunia duchowa jest ograniczona tylko do wewnętrznego aktu wiary, jednak może przynieść pogłębienie więzi z Jezusem, pomóc w walce z pokusami i uwrażliwić na innych ludzi.
Możliwość przyjęcia Komunii duchowej mają wierni zgromadzeni zarówno w świątyni, jak również uczestniczący we Mszy Świętej transmitowanej przez media, a także chorzy i cierpiący. W przyjmowaniu Komunii w formie duchowej trzeba uwzględnić trzy elementy:
1) wzbudzić wiarę w realną obecność Chrystusa w Eucharystii;
2) wzbudzić miłość ku Niemu;
3) wzbudzić pragnienie, aby Jezus zechciał duchowo wejść w nasze życie.
| |
