Dzisiaj - w ostatnią niedzielę miesiąca - PZ Caritas zbiera ofiary na zakup opału na zimę dla podopiecznych. Ofiarodawcom składamy serdeczne Bóg zapłać. 
kościoły w Osowej
Parafia p.w.Chrystusa Zbawiciela
ul. Pegaza 15
80-299 Gdańsk-Osowa
Proboszcz:
ks. Wojciech Tokarz: 58 552 70 45
Wikariusze:
ks. Jakub Karpeta
ks. Michał Bielan
ks. Henryk Bietzke
Tel. dyżurny: 516 707 922
e-mail: zbawiciel@diecezjagdansk.pl
www: www.zbawiciel.gda.pl
Msze św. w niedziele i święta:
7:30, 9:00*(dolny kościół), 10:30 (suma), 12:00 (z udziałem dzieci), 13:30, 16:00, 20:00.
*zawieszona w lipcu i sierpniu
Msze św. w dni powszednie i święta zniesione:
7:15*, 8:00, 9:00, 17:00, 18:00.
* zawieszona w lipcu i sierpniu
Parafia p.w. św. Polikarpa Biskupa Męczennika
Plac św. Jana Apostoła 1
80-299 Gdańsk Osowa
Proboszcz:
ks. Andrzej Penke: 58 552 72 08
Wikariusze:
ks. Paweł Westfal
ks. Marcin Blok
e-mail: polikarp.parafia@neostrada.pl
www: www.polikarp.gda.pl
Msze św. w niedziele i święta:
8.00, 9.30, 11:00, 12.30, 18.00, 19.15.
Msze św. w dni powszednie:
8:00, 18:00.
Rusza kolejny program Centrum Wsparcia po Stracie eMOCja
„Wsparcie po stracie”.
Trwają zapisy na bezpłatne konsultacje ze specjalistą i do grup wsparcia!
Centrum Wsparcia po Starcie eMOCja w Gdańsku (ul. Ugory 9) udziela bezpłatnego wsparcia psychologicznego w związku z żałobą po stracie bliskiej osoby bądź spodziewaną startą. Oferowane są bezpłatne indywidulane konsultacje psychologiczne oraz grupy wsparcia dla osób z całej Polski. Aktualnie uruchomiony został nabór do grupy wsparcia dla mieszkańców Gdańska po stracie dziecka.
Program finansowany jest w ramach konkursu „Wsparcie w żałobie – konkurs ofert na realizację zadań z zakresu zdrowia publicznego w ramach Gdańskiego Programu Ochrony Zdrowia Publicznego na lata 2016-2023” organizowany przez Urząd Miejski w Gdańsku.
Wsparcie świadczone jest przez psychologów specjalizujących się w pomocy osobom przeżywających żałobę i zmagających się z emocjami związanymi ze śmiercią bliskich.
Więcej informacji o CentrumeMOCja:
www.centrumemocja.pl
oraz na FB:
https://www.facebook.com/eMOCja-Holistyczne-Centrum-Wsparcia-po-Stracie-779977909043866
Centrum eMOCja powstało po to, żeby nikt w chorobie i żałobie nie był sam…
Kontakt (sposoby zgłoszeń):
- Osobiście: Gdańsk ul. Ugory 9 (8:00-16:00; poniedziałek-piątek)
- Mailowo: kontakt©centrumemocja.pl
- Telefonicznie: [58] 885-51-12 (8:00-16:00; poniedziałek-piątek)
Orędzie papieża Franciszka na Dzień Migrantów i Uchodźców 2021
„Ku stale rosnącemu «my»”
Drodzy Bracia i Siostry!
W Encyklice Fratelli tutti wyraziłem troskę i pragnienie, które wciąż zajmują ważne miejsce w moim sercu: „Po zakończeniu kryzysu zdrowotnego najgorszą reakcją byłoby popadnięcie jeszcze bardziej w gorączkę konsumpcjonizmu i w nowe formy postaw samozachowawczego egoizmu. Daj Boże, aby w końcu nie było już innych», a tylko «my»” (n. 35).
Z tego powodu postanowiłem poświęcić orędzie na 107. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy tematowi: „Ku stale rosnącemu «my»”, pragnąc w ten sposób wskazać jasną perspektywę dla naszej wspólnej podróży w tym świecie.
Dzieje „nas”
Perspektywa ta jest obecna w samym stwórczym planie Boga: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się»” (Rdz 1, 27-28). Bóg stworzył nas jako mężczyznę i kobietę, istoty różne i uzupełniające się, abyśmy razem tworzyli my, które miało stale rosnąć wraz pomnażaniem się pokoleń. Bóg stworzył nas na swój obraz, na obraz swego Jednego i Trójjedynego istnienia, komunii w różnorodności.
A kiedy z powodu swego nieposłuszeństwa człowiek oddalił się od Boga, Bóg w swoim miłosierdziu zechciał zaproponować drogę pojednania: nie jednostkom, ale całemu ludowi, owemu my które miało zawierać w sobie całą rodzinę ludzką, wszystkie narody: „Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie «Bogiem z nimi»” (Ap 21, 3).
Historia zbawienia dostrzega zatem pewne my na początku i pewne my na końcu, a w jej centrum znajduje się tajemnica Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17, 21). Obecny czas pokazuje nam jednak, że my, którego pragnie Bóg, jest rozbite i rozdrobnione, zranione i zniekształcone. A okazuje się to szczególnie w momentach poważniejszych kryzysów, tak, jak obecnie w przypadku pandemii. Zamknięte i agresywne nacjonalizmy (por. Fratelli tutti, 11) oraz radykalny indywidualizm (por. tamże, 105) rozbijają czy też dzielą nas, zarówno w świecie, jak i w obrębie Kościoła. A najwyższą cenę płacą ci, którzy najłatwiej mogą zostać innymi: cudzoziemcy, migranci, zmarginalizowani, ci, którzy mieszkają na peryferiach egzystencjalnych.
W rzeczywistości wszyscy znajdujemy się w tej samej łodzi i jesteśmy wezwani do zaangażowania się, żeby nie było już więcej murów, które nas oddzielają, aby nie było więcej innych, ale tylko jedno my, tak wielkie, jak cała ludzkość. Dlatego też korzystam z okazji jaką stanowi ten Dzień, by zwrócić się z podwójnym apelem o wspólne podążanie ku coraz większemu my, a zwracam się przede wszystkim do wiernych katolików, a następnie do wszystkich mężczyzn i kobiet świata.
Kościół coraz bardziej katolicki
Dla członków Kościoła katolickiego to wezwanie przekłada się na zobowiązanie do coraz większej wierności swojej katolickości, realizując to, co św. Paweł polecał wspólnocie w Efezie: „Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest” (Ef 4, 4-5).
Istotnie, katolickość Kościoła, jego powszechność, jest rzeczywistością, którą należy przyjmować i przeżywać w każdej epoce, zgodnie z wolą i łaską Pana, który obiecał być z nami zawsze, aż do końca czasów (por. Mt 28, 20). Jego Duch czyni nas zdolnymi do przyjęcia wszystkich, aby tworzyć komunię w różnorodności, zestrajając różnice, ale nigdy nie narzucając jednorodności, która depersonalizuje. W spotkaniu z odmiennością cudzoziemców, migrantów, uchodźców i w dialogu międzykulturowym, który może się z niego zrodzić, otrzymujemy możliwość wzrastania jako Kościół, możliwość wzajemnego ubogacania się. Każdy ochrzczony, gdziekolwiek by się nie znajdował, jest bowiem z mocy prawa członkiem lokalnej wspólnoty kościelnej, członkiem jednego Kościoła, mieszkańcem jednego domu, członkiem jednej rodziny.
Więcej na www.zbawiciel.gda.pl
| |
