Zapraszamy na wystawę będącą czwartą częścią projektu artystyczno-badawczego, pt: Art after psycho-sociology, fundacji TNS. Na "Dialekty Modalności" zaprasza Instytut Cybernetyki Sztuki i Galeria Spiż 7, mieszczące się przy ulicy Komandorskiej 26. Otwarcie wystawy w sobotę 12 października o godzinie 19:00. Drugą wystawą jest "Chiralne domieszkowanie".

DIALEKTY MODALNOŚĆI
ART AFTER PSYCHO - SOCIOLOGY

Wystawa zbiorowa sztuki współczesnej, koncerty, performanse

Otwarcie wystawy: 12 października 2024, Sobota,
godz. 19:00–21:00
INSTYTUT CYBERNETYKI SZTUKI I GALERIA SPIŻ 7 W GDAŃSKU OSOWIE, UL. KOMANDORSKA 26,
BUDYNEK A i parter budynku B
Czas trwania wystawy: 13-14 października 2024,
Niedziela - poniedziałek, godz. 17:00– 20:00
wstęp wolny
Koncert muzyki improwizowanej oraz performans /steerage w trakcie wernisażu

ARTYŚCI:

Ewa Baniecka, Monika Jenowein – Patyczek, Witosław Czerwonka, Michał Gos, Maria Anna Hauser, Maja Holzinger, Bartek Jarmoliński, Krystian Jarnuszkiewicz i Maria Hołdys, Mario Jeka, Krzysztof Jurecki, Kamil Kusy, Katarzyna Konieczka, Radosław Kobus, Mikołaj Luczyński, HANADI: Faride Nataliia Grytsai, Joanna Gaładyk, Swietłana Krzemińska, Katarzyna Przała / Nailah, Weronika Michalak, Marek Poźniak, Jan Raczyński, Ewa Rakus, Marek Rogulski, Tomasz Szwelnik, Piotr Wyrwaszewski, Tomasz Zabrocki,

Organizacja: Fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc / TNS
Kurator, koncepcja: dr Marek Rogulski
Współpraca kuratorska: dr Krzysztof Jurecki, Patrycja Ryłko
Koordynacja: dr Krzysztof Jurecki
Współpraca, partnerzy: CSW Łaźnia, Akademia Humanistyczno--Ekonomiczna w Łodzi / AHE Łódź
Redakcja: Marek Rogulski, Fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc / TNS
All rights reserved 2024
Projekt graficzny: Tomasz Pawluczuk

Wystawę dofinansowano ze środków Miasta Gdańska - Wystawa Marka Rogulskiego, pt: Chiralne Domieszkowanie, która jest częścią wystawy Dialekty Modalności, została zrealizowana przy pomocy finansowej Województwa Pomorskiego.


ART AFTER PSYCHO-SOCIOLOGY (2024) Cykl wydarzeń - wystaw problemowych sztuki współczesnej, performansy, koncerty Art after psycho-sociology jest nawiązaniem do publikacji Josepha Kosuth'a pt; Art after philosophy z roku 1966, która była manifestem sztuki konceptualnej na świecie - w której postulował aby uczynić jawną - ukrytą naturę kultury, tego, co się z nami dzieje – internalizując jej „wyraźność” (i ponownie czyniąc ją „ukrytą ") w celu dokonywania zrozumienia, które jest w ciągłej interakcji i które jest umiejscowione społeczno-historycznie.

Aktualne proponowane rozważanie podejmowane jest w kontekście Interakcyjnej teorii sztuki zaproponowanej w roku 2022 w działalności instytutu Cybernetyki Sztuki - w ramach której podkreślone są związki pomiędzy sposobami opisu (rzeczywistości i świata sztuki) a sposobami w jaki dana jednostka wchodzi w interakcję z danym środowiskiem (zarówno w wymiarze lokalnoprzestrzennym jak i intelektualnym).

W roku 2024 planowane są dwa kolejne Wydarzenia cyklu : CZĘŚĆ III i CZĘŚĆ IV projektu badawczo-artystycznego ART AFTER PSYCHO-SOCIOLOGY. w formie 3-dmiowych eventów w Instytucie Cybernetyki Sztuki. (poprzednie dwie części odbyły się w roku 2023)
Część IV - Wydarzenie II: ART AFTER PSYCHO-SOCIOLOGY: DIALEKTY MODALNOŚCI Brak danych z danego obszaru zagadnienia można potraktować jako informację o anomalii albo o osobliwości.

Na przykład gdy zakładamy lub postulujemy, że „oto jest sztuka” ale... nie znajdujemy nic pewnego, brak nam rzeczowych argumentów i zdefiniowanych jednoznacznie punktów odniesienia. I może to być albo błędne założenie albo błędny opis, albo „brak danych”. Czy wówczas ów brak danych (informacji) można postrzegać jako informację o innej naturze nurtującego nas problemu? „Możliwości łączące” to rodzaje możliwości brane pod uwagę przy wymyślaniu sytuacji alternatywnych (logika modalna). Tryby łączące to modalności, które dotyczą tego co „może być” prawdziwe lub fałszywe (możliwości epistemiczne). Możliwości określa się jako poznawcze i deontyczne: logiczne, metafizyczne, nomologiczne, czasowe.

Coś jest tym czym jest, głównie poprzez to co je ogranicza (poprzez swoją przeszłość i przyszłość) lub inaczej: poprzez dane wyjściowe i wyniki. „To czym coś jest - jest określone jakąś siłą przyczynową a nie tym _co aktualnie się dzieje_ w środowisku.”[Gulio Tononi] Wypełniamy luki informacyjne (mózg to robi) i na tym nadbudowujemy spiętrzające się domysły i „wypełnienia”. Wypowiedź w sztuce jest zawsze jakoś konstruowana, ma założenia, elementy składowe itd.. i zasadniczo możemy podejść dwojako do tego zagadnienia.

Albo zechcemy niejako „obedrzeć” owe fasady i nadbudowania (kulturowe) aby móc zobaczyć w które z nich sami jesteśmy bezrefleksyjnie włączeni albo próbować „brnąć” w strukturę danej nadbudowy aby lepiej poznać sposoby w jakie działamy, gdy stajemy wobec równania z wieloma niewiadomymi. Modalność, może oznaczać: 1.w ontologii: sposób istnienia rzeczy lub zjawisk 2.w logice: stopień pewności sądu 3.w kognitywistyce: stosunek osoby mówiącej do treści jej wypowiedzi 4.w statystyce: wartość cechy występującej w danej grupie najczęściej. „W postmoderniźmie i czasie nadprodukcji oraz designu stylistyk (działających niczym syntezatory przetwarzające dźwięk na dowolną barwę i rodzaj instrumentu) wiele wyzwań utraciło moc przemiany.” [Boris Grys] Szuka się więc nowych obszarów przemiany.

Myśl posthumanistyczna i nowej humanistyki definiuje je często poprzez zdolność do rozpoznania natury ograniczeń. Zmieniają się środki ciężkości społecznej, następuje dywersyfikacja celów i wartości w związku chociażby z rozwojem nowych technologii. To, że coś jest symulowane nie musi być iluzją, może być na własnym poziomie „prawdziwe”. Idee niefizycznego umysłu w interakcji z umysłem ucieleśnionym oferują swoiste „dialekty modalności” - odmiany języka uniwersalnego, ale odznaczające się swoistymi cechami charakterystycznymi.

To jakby sieć z jednostkami połączeń łączącymi je funkcjonalnie i w ustalonych punktach, choć przez jakiś czas mogącymi pozostawać nieokreślonymi. Jaki rodzaj informacji wynikać może dla rozumienia problemu sztuki z pozyskiwania danych mających sygnaturę nieokreśloności?

Koncepcja: dr Marek Rogulski,

Wystawa Indywidulana
CHIRALNE DOMIESZKOWANIE – CHIRAL DOPING

Marek Rogulus Rogulski. Wystawa sztuki współczesnej
Otwarcie; 12 października, 2024. godz. 19:00 -21:00

Instytut Cybernetyki Sztuki, Galeria Spiż 7,
ul. Komandorska 26, Gdańsk Osowa, wstęp wolny
13-14 października, wystawa czynna: 17:00-20:00

Wystawa Marka Rogulskiego, pt: Chiralne domieszkowanie w podziemiach Budynku A w Instytucie Cybernetyki Sztuki ICS. Wystawę Chiralne domieszkowanie zrealizowano przy pomocy finansowej Województwa Pomorskiego.

Organizacja: Fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc,
współpraca: Spiż 7, MuesseuM, WZAH, CHIRAL DOPING

Celem pracy stypendialnej pt: Chiralne domieszkowanie jest próba dokonania opisu procesu formowania wypowiedzi artystycznej. Jest ona realizowana w oparciu o odniesienie się do pojęcia chiralnego domieszkowania. Niniejsza praca związana jest z refleksją nad problemem istnienia (tworzenia) struktury dzieła. […] Tworzenie wypowiedzi związane jest z aktywnym wysiłkiem – jest próbą zgłębienia problemu sztuki (dzieła, wypowiedzi osadzonej w kontekście pojęcia sztuki). Ten problem sztuki rozumiany może być jako coś nieoczywistego, kształtowanego mocą różnego rodzaju umów społecznych. […]

Możemy też powiedzieć, że struktura wypowiedzi wydobywana jest z immersyjnego w swej naturze strumienia zdarzeń składających się na to, co określamy roboczym pojęciem „rzeczywistości” - w tym z całokształtu dostępnych nam zjawisk kultury, problemu ich percepcji, uwrażliwienia na pewien sposób opisywania wspomnianych strumieni zdarzeń, itd. […] Dokonywanie wyborów (niezależnie od natury tego procesu – możemy nazwać je emergentnym, stymulowanym zmysłowo bądź formowanym koncepcyjnie) jest samo w sobie rodzajem kształtowania - decyzji podejmowanych na etapie poprzedzającym wyłonienie się (lub dostrzeżenie) wspomnianej struktury. Te zaś zadecydują o zwróceniu uwagi badawczej na pewne aspekty owego procesu. Tak rozumiana wypowiedź artystyczna nasycona jest zatem treścią wyłaniającą się z procesu kształtowania owej wypowiedzi.

Moment, w którym owa struktura zostaje dostrzeżona (czy też zaprogramowana) jest jednoznaczny z pewnym aktem świadomości (refleksyjnej); zdolnością ku temu aby dokonać rozróżnienia (wydobyć coś z tła innych czynników). Ten akt świadomości jest zatem koherentny z proponowanym dziełem, jego strukturą i jej umocowaniem wobec szerszego tła kulturowego, ale nie jest identyczny. Tym samym możemy już mówić o co najmniej dwóch „obiektach”: jeden istnieje w umysłowości twórcy a drugi w strukturze proponowanego dzieła, które w jakiś sposób jest dostępne także dla innych jednostek zdolnych percypować tego rodzaju propozycje (co znów związane jest z poziomem wyedukowania, zasobem wiedzy, itd.).

W chemii organicznej (i biologii) istnieje pojęcie na tego typu wzajemne 'odwzorowanie' i jest ono dobrą analogią dla podnoszonego powyżej zagadnienia. Nosi ono miano chiralności. Chiralność [gr. cheír ‘ręka’] to „właściwość obiektu polegająca na tym, że nie pokrywa się on ze swoim odbiciem w płaskim zwierciadle - obiekt i jego odbicie mają się tak do siebie, jak lewa ręka w stosunku do prawej.”1 [...] Analogia oparta na pojęciu chiralności wydaje się trafna choć jest tylko sposobem na uchwycenie owej zależności istniejącej pomiędzy umysłowością twórcy a dziełem (a w dalszej kolejności także odbiorcą). Immersyjość rzeczywistości zostaje tutaj celowo przekroczona. Wprawdzie dzieło, a potem widz mogą być częścią rzeczywistości dzieła to moment uświadamiania sobie tego uczestnictwa w dziele jest już wykroczeniem ze stanu immersji – jest odróżnieniem, zwróceniem uwagi na szczególność zaproponowanej sytuacji. [...]
SPLĄTAĆ CHAOS – niby-wiązanie krystalograficzne

[…] W połączeniu z ukontekstualnieniem wynikającym z geograficznej lokalizacji owych obiektów, w dalszej części pracy rozwijam model nieregularnej czworościennej piramidy. Jej podstawę wyznaczają „środkowe punkty” owych podmiotów a całość przypomina formą kryształ. Wierzchołek piramidy wyznaczony jest ćwiercią odległości od powierzchni ziemi do granicy kosmosu. [...]

Wspomnianej powyżej „wiązanie” to dobry przykład by zmóc zilustrować funkcję domieszkowania2 zastosowaną na potrzeby formowania (auto-modyfikacji) w ramach wypowiedzi artystycznej.

WZMOCNIENIE SYGNAŁU (tranzystor) – PÓŁPRZEWODNICTWO i funkcja DOMIESZKOWANIA

[…] W proponowanym zestawieniu ICS jawi się jako metafora wzmacniacza sygnału co jest analogią do funkcji tranzystora. Kontynuując dalej ową „literacką” metaforę możemy mówić o półprzewodnictwie. Półprzewodnik to taki materiał, który sam z siebie niezbyt chętnie przewodzi prąd, lecz można to zmienić - na przykład przez domieszkowanie. Życie mogłoby także być oparte na krzemie – pierwiastku z tej samej grupy w układzie okresowym co węgiel, który ma, tak jak węgiel, cztery elektrony walencyjne i jest odporny na wysokie temperatury spotykane w kosmosie. „Czysty kryształ krzemu ma ściśle uporządkowaną strukturę: każdy atom tworzy dokładnie 4 wiązania, po jednym z każdym z jego sąsiadów, ponieważ zawiera 4 elektrony walencyjne.
Taka struktura nie będzie przewodziła prądu, ponieważ brak w niej miejsca na dodatkowe nośniki ładunku elektrycznego, dzięki którym mógłby nastąpić przepływ prądu elektrycznego. […] Domieszkowanie polega na celowym popsuciu tego ideału, ale dzieje się to w kontrolowanych warunkach i specjalnymi metodami. Do struktury krzemu są wprowadzane obce atomy, mające 3 lub 5 elektronów walencyjnych. Ulegają one “wmontowaniu” w sieć krystaliczną, ale nie do końca - któreś wiązanie pozostanie nieobsłużone. Dzięki takim miejscowym defektom, kryształ nabiera nowych właściwości.”3

fragmenty z opracowania towarzyszącego wystawie Chiralne domieszkowanie.
Marek Rogulski ICS / TNS / AHE
all rights reserved 2024
kurator: Marek Rogulski